Σχέσεις Αληθινής Αγάπης vs Σχέσεις Παθολογικής Αγάπης

Μοιραστείτε το άρθρο:

Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι ονειρεύονται και επιζητούν διακαώς να δημιουργήσουν μια ευτυχισμένη σχέση που θα τους ολοκληρώσει και γιατί όχι θα οδηγήσει στη δημιουργία μιας οικογένειας.

Ποια είναι όμως τα στοιχεία που βοηθούν να διακρίνουμε αν η σχέση που έχουμε είναι υγιής ή σχεδόν στα όρια της νοσηρότητας; Υπάρχουν σχέσεις που φαινομενικά μοιάζουν ευτυχισμένες, αλλά στην πραγματικότητα είναι τυπικές, ή πολύ επίπονες και εξουθενωτικές για τους ανθρώπους που τις βιώνουν. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν σχέσεις που μπορεί να μοιάζουν εκκεντρικές ή και συγκρουσιακές αλλά στην πράξη οι σύντροφοι έχουν βρει έναν υγιή δίαυλο επικοινωνίας και ενσυναίσθησης που τους προσφέρει ισορροπία και αυτοπραγμάτωση.

Υπό το πρίσμα ενός γενικού κανόνα που λέει ότι κανείς δεν αξίζει να βρίσκεται σε μία σχέση που τον κάνει να αμφιβάλει για τον εαυτό του και να του προκαλεί δυσαρέσκεια , ας δούμε λίγο σε αντιπαραβολή μια σχέση αληθινής αγάπης και μοιράσματος, με μια σχέση παθολογικής αγάπης .

Στην σχέση αληθινής αγάπης

Υπάρχει χώρος για αυτονομία
Αναδύονται οι καλύτερες ποιότητες των συντρόφων
Το τέλος είναι αποδεκτό με συναισθηματική και νοητική επίγνωση
Οι εμπειρίες δημιουργούν άνοιγμα στην αλλαγή
Υπάρχει εκατέρωθεν πρόσκληση για εσωτερική εξέλιξη των συντρόφων
Είναι κοινή η απόλαυση από το δούναι και λαβείν
Οι σύντροφοι δεν προσπαθούν να αλλάξουν ο ένας τον άλλο
Οι σύντροφοι δεν προσπαθούν να ελέγξουν ο ένας τον άλλο
Είναι κοινώς αποδεκτά τα όρια προς τον εαυτό και προς τον σύντροφο εκατέρωθεν
Διατηρείται η αυτονομία στην αυτοεκτίμηση του καθενός
Τα συναισθήματα εκφράζονται αυθόρμητα και όχι καθοδηγούμενα ή επί σκοπώ
Δημιουργείται ένα κλίμα αυθεντικού δεσίματος και συμπόνιας
Οι σύντροφοι οπωσδήποτε περιλαμβάνουν στο σύστημα αξιών της σχέσης την ισότητα .

Στη σχέση παθολογικής αγάπης

Τα συναισθήματα απλώς καταναλώνονται άσκοπα και επι ματαίω μέσα στη σχέση
Ο φόβος της εγκατάλειψης είναι συνεχώς παρών
Η τάση προς αλλαγή είναι ταυτισμένη με την καταστροφή και τη διάλυση της σχέσης
Κανένας από τους δύο συντρόφους δεν εξελίσσεται σαν άτομο
Οι στιγμές που φανερώνουν την ύπαρξη αληθινού δεσίματος είναι πολύ λίγες
Τα παιχνίδια του μυαλού (mind games) και οι στρατηγικές έχουν αντικαταστήσει την αλληλοκατανόηση και την ενσυναίσθηση
Οι σύντροφοι δίνουν ο ένας στον άλλο , μόνο με σκοπό να πάρουν κάτι
Υπάρχει διαρκής πάλη ο ένας να αλλάξει τον άλλο
Επικρατεί η πεποίθηση «σε χρειάζομαι για να είμαι ευτυχισμένη-ος και να νιώθω ασφαλής»
Είναι δυνατόν ταυτόχρονα να παρατηρείται εξάρτηση αλλά και άρνηση πραγματικής δέσμευσης
Τα αρνητικά συναισθήματα επικρατούν των θετικών και μάλιστα επαναλαμβάνονται συχνά
Το παιχνίδι Αφέντης-Δούλος είναι ενταγμένο στην καθημερινή ρουτίνα της σχέσης
Οι σύντροφοι εφόσον δεν τροφοδοτούν μέσα από τη σχέση και τον εαυτό τους την αυτοαξία , την αποζητούν σε κάποιο τρίτο πρόσωπο.

Υπενθύμιση στον εαυτό :

Ο ιδανικός σύντροφος είναι αυτός που μου βγάζει προς τα έξω την καλύτερη εκδοχή μου , Δεν είναι τέλειος , ούτε αλάθητος , είναι αυτός ακριβώς που χρειάζομαι για να γίνω καλύτερος άνθρωπος…

Για το My Psychology

Αγγελική Μ. Κουρμπέλη

—

Η Αγγελική Κουρμπέλη είναι Σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης και Αυτοβελτίωσης , Ομαδική Θεραπεύτρια .

Με σπουδές στην Ψυχολογία και τη Συμβουλευτική Προσωπικών Δεξιοτήτων , ασχολείται με ομάδες αυτογνωσίας, με σκοπό να οδηγεί τα συμμετέχοντα μέλη των ομάδων της , σε μια εσωτερική συνειδητοποίηση του αληθινού εαυτού τους , σε ψυχική ισορροπία , αλλά και ανάδειξη όλων των ταλέντων και κλίσεων που έχουν ως προσωπικότητες . Μέγιστος και πρωταρχικός στόχος είναι τα άτομα με τα οποία δουλεύει , να γίνουν μαχητές της ζωής και να επιτυγχάνουν τις φιλοδοξίες τους και τους στόχους τους .

Το μότο της : «Δεν έχει σημασία προς τα που φυσά ο άνεμος , σημασία έχει το πως θα σηκώσω τα πανιά μου»